วันพฤหัสบดีที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2557

สัญชาติเสือ ซ่อนเงื่อน ความเคลื่อนไหว




ขยับร่าง ย่างเยื้อง ชำเลืองเหยื่อ
สัญชาติเสือ ซ่อนเงื่อน ความเคลื่อนไหว
สายตาจ้อง มองเห็น ความเป็นไป
จนแน่ใจ เหยื่อประมาท โอกาสดี

โถมเข้าใส่ ปากอ้า ขาตะปบ
ฝังเขี้ยวขบ เหยื่อยากยิ่ง จะวิ่งหนี
เลือดกระเซ็น ครวญคราง เอาร่างพลี
สิ้นชีวี เป็นเหยื่อ ให้เสือกิน

ธรรมชาติ นักล่า นั้นป่าเถื่อน 
แต่ซ่อนเงื่อน ดูดี อย่างมีศิลป์
ด้วยท่าทาง งามสง่า เป็นอาจินต์
มีเพียงกลิ่น น่ากลัว จากตัวมัน

สมองเปี่ยม เหลี่ยมเล่ห์ เพทุบาย
มองจุดหมาย แม้นมาด อย่างมุ่งมั่น 
เพื่อให้ผล บรรลุ ปัจจุบัน
ไม่เลือกสรรค์ เพราะมันเสือ ใช่เนื้อทราย

นั่นคือเสือ กินหวัง ประทังชีพ
คนมารีบ สรุปภาพ จนเสียหาย
ธรรมชาติ รู้เพียง ต้องเลี้ยงกาย
อิ่มสบาย มันก็หลับ มิขับใคร

ต่างจากคน ไม่เคยพอ จะขอเพิ่ม
ตั้งแต่เริ่ม มิสิ้น ยังกินไหว
หาจุดอิ่ม หายอยาก ช่างยากใจ
เหตุอันใด คนเอ๋ย ไม่เคยพอ

สมองเปี่ยม เหลี่ยมคน ชอบกลนัก
มิรู้จัก ยั้งคิด สักนิดหนอ
หลงตะกละ ให้กรรม มาค้ำคอ
ก็จงรอ ผลกรรม ที่ทำมา

คนและสัตว์ วัดสมอง ต้องลองคิด
ใช้ชีวิต พอเหมาะ ต้องเสาะหา
ธรรมสว่าง คือแสง แห่งปัญญา
ลดอัตตา ลดกิเลส หมดเภทภัย

อยากจะอยู่ อย่างเสือ หรือเหยื่อเขลา
อันโลกเรา คนแยก แผกวิสัย
อิ่มอย่างเสือ หรือตะกลาม ก็ตามใจ
หนทางใน ชีวิต ต้องคิดเอง.

@โดย: ผู้เฒ่า....โง่งม 
(ขอขอบคุณ..สำหรับบทกลอนค่ะ)
      ★★★★♡★★★★

ขยับร่าง ย่างเยื้อง ชำเลืองเหยื่อ
สัญชาติเสือ ซ่อนเงื่อน ความเคลื่อนไหว
สายตาจ้อง มองเห็น ความเป็นไป
จนแน่ใจ เหยื่อประมาท โอกาสดี
โถมเข้าใส่ ปากอ้า ขาตะปบ
ฝังเขี้ยวขบ เหยื่อยากยิ่ง จะวิ่งหนี
เลือดกระเซ็น ครวญคราง เอาร่างพลี
สิ้นชีวี เป็นเหยื่อ ให้เสือกิน
ธรรมชาติ นักล่า นั้นป่าเถื่อน
แต่ซ่อนเงื่อน ดูดี อย่างมีศิลป์
ด้วยท่าทาง งามสง่า เป็นอาจินต์
มีเพียงกลิ่น น่ากลัว จากตัวมัน
สมองเปี่ยม เหลี่ยมเล่ห์ เพทุบาย
มองจุดหมาย แม้นมาด อย่างมุ่งมั่น
เพื่อให้ผล บรรลุ ปัจจุบัน
ไม่เลือกสรรค์ เพราะมันเสือ ใช่เนื้อทราย
นั่นคือเสือ กินหวัง ประทังชีพ
คนมารีบ สรุปภาพ จนเสียหาย
ธรรมชาติ รู้เพียง ต้องเลี้ยงกาย
อิ่มสบาย มันก็หลับ มิขับใคร



ต่างจากคน ไม่เคยพอ จะขอเพิ่ม
ตั้งแต่เริ่ม มิสิ้น ยังกินไหว
หาจุดอิ่ม หายอยาก ช่างยากใจ
เหตุอันใด คนเอ๋ย ไม่เคยพอ
สมองเปี่ยม เหลี่ยมคน ชอบกลนัก
มิรู้จัก ยั้งคิด สักนิดหนอ
หลงตะกละ ให้กรรม มาค้ำคอ
ก็จงรอ ผลกรรม ที่ทำมา
คนและสัตว์ วัดสมอง ต้องลองคิด
ใช้ชีวิต พอเหมาะ ต้องเสาะหา
ธรรมสว่าง คือแสง แห่งปัญญา
ลดอัตตา ลดกิเลส หมดเภทภัย
อยากจะอยู่ อย่างเสือ หรือเหยื่อเขลา
อันโลกเรา คนแยก แผกวิสัย
อิ่มอย่างเสือ หรือตะกลาม ก็ตามใจ
หนทางใน ชีวิต ต้องคิดเอง.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น